روزمرگی های یک عدد من

کیه میاد لایک میکنه؟ :))))
واقعا اینایی که مینویسم رو میخونی؟ چرا بیان این قابلیتو نداره که ببینیم کی پستامونو لایک کرده؟ خیلی حیفه که! ای بابا... یه حس خوشحالی ای دارم از اینکه یکی داره میخونه. امیدوارم از این ربات مباتا یا باگ چیزی نباشه و یکی واقعا بخونه اینا رو! و همینقدر هم امیدوارم منو نشناسه و وبلاگ قبلیمو ندیده باشه و اینا...
بعد سوال بعدی ای که دارم اینه که الان میتونی متوجه بشی چی میگم؟ خودم حس میکنم خیلی بد حرف میزنم. تازه جدیداً بی‌تربیتم که شدم؛ هیچییی-_-
البته بی تربیتی که نه. در توجیه خودم بگم ببین مثلا شما اگه به یه الاغ بگی الاغ ناراحتی نداره که! حرف زشت نیست که!! اتفاقا اگه بگی جناب الاغ عجیب و خنده‌داره. حالا همینو تعمیم بدیم دیگه... به یه پفیوز اگه کمتر بگی جفا کردی! اگه بجای اون اصلیه بگی شکر خوردی یا شکر خوردم یا شکر خورد... خب لوسه دیگه! بیخیال! بذا مث بچه فحشمونو بدیم خوش باشیم
ایشالا لایکه آدم باشه... ایشالا لایکه آدم باشه... ایشالا لایکه آدم باشهههه (آمین)

الان رفتم یسری وبلاگایی که امروز به روز شدن رو نگاه کردم. جالبه برام. حس میکنم نباید خیلی مونده باشن کسایی که وبلاگ مینویسن. و اونایی هم که هستن آدمای خاصی ان با داستانای خاص و شنیدنی! بعد خیلیاشون این لایکه رو نداشتن. بابا خیلی حیفه که. شاید یکی مث من بخواد بیاد فقط لایک کنه رد شه. نمیخوام کامنت الکی بذارم ولی میخوام بگم داش/آبجی ادامه بده. همین خوبه. بنویس... همینی که هستی باش. بذارین باشه این لایکه بابا

شایدم شروع کردم دنبال کردن وبلاگای جدید. خیلی از قدیمیا که الان اصلا نیستن دیگه... خوبه چیزای جدید بخونم. دوس دارم. حالا بعضیا همون دکمه دنبال کردن و اینا رو هم ندارن که خب البته راه داره... غصه نمیخورم :/ خب خب بسه دیگه... برم سر کارم

۱ ۰