روزمرگی های یک عدد من

اوایل سخت بود ، ولی چند وقتیه عادت کردم .
عادت کردم به این که آدم دوست نداشتنی ای هستم ! هر چقدر هم مهربونی میکنم و خوش اخلاقم و بی آزار ولی معمولا میشه گفت کسی دوستم نداره ...
راضی ام از اینکه لا اقل مادرم همیشه با عشق به من نگاه میکنه و با برادر و خواهرم بی نهایت ترین صمیمیت ها رو دارم !
و یاد گرفتم که اهمیت ندم به اینکه بقیه چرا رفتاری که من دارم باهاشون رو با من ندارن ! حتما ایراد از منه !
ولی من خودمو عوض نمیکنم ، چون اعتقاد دارم واقعی بودن از همه چی بیشتر ارزش داره